من كه ميگويم ... : ما به هم نمي رسيم ..

    قسمت عشق همين فاصله هاست ..

       نرسيدن ، نشنيدن و نديدن شايد

كاش مي فهميدي .. كاش ميدانستي ..

                       خواستن لذت تنهايي هاست ..

          تو ازاين فاصله ها خوشحالي

          من ازاين فاصله ها بيزارم

                             فرق من با تو همين يك كلمست ..

مابقي را كه تفاهم داريم ..

کاش می گفتی چیست  آنچه از چشم تو تا عمق  وجودم جاریست

مگر می توان بود و ندید؟

مگر می توان گذاشت و گذشت؟

مگر می توان احساس را در دل خشکا ند؛  سوزاند؟

چه بی صدا رفتی

چه بی امید رها کردی دل را، آرزو را، حرف را

از بلبلک های باغ سراغت را گرفتم

خبری نداشتند

و خندیدند به حال زار من

که چگونه از نیامدنت، نپرسیدنت و خبر ندادنت، گرفته و نا توانم

آری آنها نیز نفهمیدند که بی تو چگونه سرکنم زندگی راشررم چیره شده ...

به شبهای دلم بنگر

ه این تنهایی تاریک

به سرمای ملال انگیز دستانم

به این رسوایی پنهان چشمانم

که من عمریست دلتنگم

که من مثل کلاغ قصه های بی سر انجام شبانگاهی بد آهنگم

به من رو کن

 تو ای چشمان مستت آتشی بر جان بی جانم

تو ای لبخند هایت خط بطلانی به سرمای زمستانم

بیا یک دم در این ظلمت کده من را تماشا کن

اگر دیدی که بر لب خنده دارم زود حاشا کن

من آن پنهان شده در پیله ی تنهایی خویشم

نه راهی مانده برگردم

نه راهی هست در پیشم

مرا دریاب ای لبهای سرخت باغ سیب مست

من آن تنهای سرگردان شبهایم

مرا آیا تو یادت هست ؟

خدایا کمکم کن

تا عاشقانه ترین نگاهها را در چشمانش بریزم

خدایا کمکم کن

تا در بعد عشق او بهترین و شیرین ترین باشم

به من کمک کن

تا سرودن عشق را به هنگام طلوع افتاب هر بام

بر لبانش جاری سازم

و راز عشق را در گوشش سر دهم

خداوندا

او را نگه دار که من

به عشق او زنده ام...
 

دل بی روح جنس آهنت را دوست دارم
خطوط در هم پیراهنت را دوست دارم
نگاه با همه بیگانه ات را دوست دارم
غرور سرکش دیوانه ات را دوست دارم

تن سوزان مثل آتشت را دوست دارم
بهاری و من آن عطر خوشت را دوست دارم
به هر لحظه کنارم بودنت را دوست دارم
تماشائی تو هستی دیدنت را دوست دارم

پس از تو رنگ گلها هم فریب است
پس از تو روزگارم بی فروغ است
که میگوید پس از تو زنده هستم
دروغ است هر که میگوید دروغ است

 
ای ستاره بی تو من تاریکم
بی تو من به انتها نزدیکم
وای چه کردم من چه بود تقصیرم
که چنین بود بعد تو تقدیرم

تو نخواستی من و تــو؛مـــــا باشیم
سرنوشت این بود که تنهــــا باشیم

تونخواستی من وتـو مـــا باشیم
سرنوشت این بودکه تنهـــاباشیم

امان از روزگار و بی معرفتی آدمایی که بهشون دل بستیم چشم به اونها و آرزوهامون دوختیمولی...

متأسفم از اینکه پا هایم سنگین شده اند ونای راه رفتن ندارند.... همیشه فکر می کردم

بهترین دونده خواهم بود ......... بعد به راه رفتن دل بستم ........... بعد راه رفتن را وانمود کردم

حالا حتی نمیتوانم قدمی بردارم

متأسفم................ برای خودم و..

من که با خودم اینگونه عهد نبسته بودم ....

من از صخره ها باک نداشتم ...

حالا در وسط یک

جاده ی آسفالت سردرگم مانده ام.!!!

از سکوتی که مرا رنج میدهد.

سکوتی که فریادی سنگین به دنبال دارد ..

میترسم.. نه از سکوت .. از صدای وحشتناکی که با

خود مهمان خواهد آورد...

ومن هیچ حوصله ی فریاد ندارم..

من نای هیچ حرفی ندارم

.............. حرفی نیست که مرا بگوید... که مرا بفهمد.

من از گفتن ...

از اثبات ...

از ادراک ..

از انکار... از ........................... . خسته ام

من از سوزن زدن رویه یک روزنہ بیزارم.....

من از دست روی دست گذاشتن خنده ام میگیرد..!!

من از تکان نخوردن مات می شوم...

من از تکرار حالم به هم می خورد

من از آدمهایی که به دروغ میگوین دوستت دارم حالم بهم می خورد

این حرفها را برای چه میگویم ؟..............

حرفی نیست که مرا بگوید... که مرا بفهمد.

من به آدمها عادت کردم

به نفیسه ها به فاطمه ها به میلادها به حسن ها و حسین ها به امیر و غزل و مهساها

به پسرها به دخترها عادت کردم

من به خاطره هاعشق می ورزم

ولی چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟

ولی چرا

چرا چی ؟؟؟؟؟؟؟ اماناز این چراها

چرا من من نمیتونم حرفامو

دردو دلامو راحت بزنم

چرا عاشق خاطره هامو

میذارم اینقدر خاطرات منو عذاب بدن

چرا دوست داشتنمو

چرا احساسمو به آدمها نمیتونم نشون بدم آخه چرا چرا چرا

من از این تیک تیک ساعت بیذارم

من از این تیک تیک ساعت بیذارم

من ار این تیک تیک ساعت بیذارم

چون لحظه لحظه به سفید شدن موهام نزدیک می شود و باز

من نمیتونم حرف دلمو به دلدار بزنم و همچنان بایدتوو تنهایی به سر ببرم . . .

من از این تیک تیک ساعت بیذارم ........

منتظر نظراتتون هستم.بدررووود

من دلم آغوش می خواهد، دلم بوسه می خواهد. دلم تو را می خواهد و فقط تو را.

من همانم که بودم. من همانی هستم که می بینی. هم همانی که هستم پشت فرمان و هم پشت

گوشی.

من تو را فقط به خاطر تو می خواهم.

اما وقتی که بوسه ها و آغوش های دیگران را می بینم وقتی می شنوم.

آن وقت است که چشمانم می بارد. حسودی می کردم.

کاش اینها را هم می دیدی.

این دلم خالی می شود، وقتی نیستی. لعنت به این سیاست که کاش خون من هم ریخته میشد. کاش

دیگر نبودم تا هی چشمم به گوشی باشد که کی آنتن بدهد و صدایت را بشنوم. کاش این اس ام اس

قطع نبود و هی زیر و روی تلویزیون نمی نوشت پیامک بفرستید و من هم دلم تنگ بشود برای SMS زدن

به تو. خواندن اس ام اس های تو.

کاش صورتم، وجودم و روانم بیش از سه بوسه از تو یادگاری داشت.

همین حالا دلم می لرزد. پای چشمم چیزی جمع شده است که نمی دانم اسمش چیست. وقتی که می

بارد می گویند اشک.
کاش میشد همین حالا بودی و می بوسیدمت.

کاش این گرمای چشمانم را دستان سردت آرام می کرد و دلم آرام می گرفت . . .

تو گناهی نداری اگه من عاشقت شدم 

 اگه که دوست دارم تو رو این روزا بیشتر از خودم 

تو گناهی نداری اگه همش دلواپسم

وقتی که اسم تو میاد بریده میشه نفسم 

اگه میخوام با تو باشم اگر که آروم ندارم

نمی تونم گناهشو پای دل تو بزارم

تو بی گناهی عزیزم تقصیر این دل منه 

که داره با سادگی هاش آتیش به جونم میزنه

گناه تو نبود و نیست اگر که دل به تو دادم 

اگر که جز تو کسی رو توی دلم راه ندادم 

تقصیر این دل منه که گریه هامو می بینی

به پای تو می افتم و غرور من رو میشکونی

من از تو دلگیر نمیشم اگه تو دوسم نداری 

می دونی که عاشقتم نکنه تنهام بزاری 

اگه واسه خاطر تو دنیا رو بر هم می ریزم 

گناه این دل منه باید که این جور بسوزم